Vulgate: Psalms: Psalms Chapter 139

1 In finem. Psalmus David.

2 [Eripe me, Domine, ab homine malo;
a viro iniquo eripe me.

3 Qui cogitaverunt iniquitates in corde,
tota die constituebant prælia.

4 Acuerunt linguas suas sicut serpentis;
venenum aspidum sub labiis eorum.

5 Custodi me, Domine, de manu peccatoris,
et ab hominibus iniquis eripe me.
Qui cogitaverunt supplantare gressus meos:

6 absconderunt superbi laqueum mihi.
Et funes extenderunt in laqueum;
juxta iter, scandalum posuerunt mihi.

7 Dixi Domino: Deus meus es tu;
exaudi, Domine, vocem deprecationis meæ.

8 Domine, Domine, virtus salutis meæ,
obumbrasti super caput meum in die belli.

9 Ne tradas me, Domine, a desiderio meo peccatori:
cogitaverunt contra me;
ne derelinquas me, ne forte exaltentur.

10 Caput circuitus eorum:
labor labiorum ipsorum operiet eos.

11 Cadent super eos carbones;
in ignem dejicies eos:
in miseriis non subsistent.

12 Vir linguosus non dirigetur in terra;
virum injustum mala capient in interitu.

13 Cognovi quia faciet Dominus judicium inopis,
et vindictam pauperum.

14 Verumtamen justi confitebuntur nomini tuo,
et habitabunt recti cum vultu tuo.]