Book 5
Chapter 29
|
1
evaṃ bahuvidhāṃ cintāṃ cintayitva mahākapiḥ saṃśrave madhuraṃ vākyaṃ vaidehyā vyājahāra ha 2 rājā daśaratho nāma rathakuñjaravājinām puṇyaśīlo mahākīrtir ṛjur āsīn mahāyaśāḥ cakravartikule jātaḥ puraṃdarasamo bale 3 ahiṃsāratir akṣudro ghṛṇī satyaparākramaḥ mukhyaś cekṣvākuvaṃśasya lakṣmīvāṁl lakṣmivardhanaḥ 4 pārthivavyañjanair yuktaḥ pṛthuśrīḥ pārthivarṣabhaḥ pṛthivyāṃ caturantayāṃ viśrutaḥ sukhadaḥ sukhī 5 tasya putraḥ priyo jyeṣṭhas tārādhipanibhānanaḥ rāmo nāma viśeṣajñaḥ śreṣṭhaḥ sarvadhanuṣmatām 6 rakṣitā svasya vṛttasya svajanasyāpi rakṣitā rakṣitā jīvalokasya dharmasya ca paraṃtapaḥ 7 tasya satyābhisaṃdhasya vṛddhasya vacanāt pituḥ sabhāryaḥ saha ca bhrātrā vīraḥ pravrajito vanam 8 tena tatra mahāraṇye mṛgayāṃ paridhāvatā janasthānavadhaṃ śrutvā hatau ca kharadūṣaṇau tatas tv amarṣāpahṛtā jānakī rāvaṇena tu 9 yathārūpāṃ yathāvarṇāṃ yathālakṣmīṃ viniścitām aśrauṣaṃ rāghavasyāhaṃ seyam āsāditā mayā 10 virarāmaivam uktvāsau vācaṃ vānarapuṃgavaḥ jānakī cāpi tac chrutvā vismayaṃ paramaṃ gatā 11 tataḥ sā vakrakeśāntā sukeśī keśasaṃvṛtam unnamya vadanaṃ bhīruḥ śiṃśapāvṛkṣam aikṣata 12 sā tiryag ūrdhvaṃ ca tathāpy adhastān; nirīkṣamāṇā tam acintya buddhim dadarśa piṅgādhipater amātyaṃ; vātātmajaṃ sūryam ivodayastham |
1
एवं बहुविधां चिन्तां चिन्तयित्व महाकपिः संश्रवे मधुरं वाक्यं वैदेह्या वयाजहार ह 2 राजा दशरथॊ नाम रथकुञ्जरवाजिनाम पुण्यशीलॊ महाकीर्तिर ऋजुर आसीन महायशाः चक्रवर्तिकुले जातः पुरंदरसमॊ बले 3 अहिंसारतिर अक्षुद्रॊ घृणी सत्यपराक्रमः मुख्यश चेक्ष्वाकुवंशस्य लक्ष्मीवाँल लक्ष्मिवर्धनः 4 पार्थिवव्यञ्जनैर युक्तः पृथुश्रीः पार्थिवर्षभः पृथिव्यां चतुरन्तयां विश्रुतः सुखदः सुखी 5 तस्य पुत्रः परियॊ जयेष्ठस ताराधिपनिभाननः रामॊ नाम विशेषज्ञः शरेष्ठः सर्वधनुष्मताम 6 रक्षिता सवस्य वृत्तस्य सवजनस्यापि रक्षिता रक्षिता जीवलॊकस्य धर्मस्य च परंतपः 7 तस्य सत्याभिसंधस्य वृद्धस्य वचनात पितुः सभार्यः सह च भरात्रा वीरः परव्रजितॊ वनम 8 तेन तत्र महारण्ये मृगयां परिधावता जनस्थानवधं शरुत्वा हतौ च खरदूषणौ ततस तव अमर्षापहृता जानकी रावणेन तु 9 यथारूपां यथावर्णां यथालक्ष्मीं विनिश्चिताम अश्रौषं राघवस्याहं सेयम आसादिता मया 10 विररामैवम उक्त्वासौ वाचं वानरपुंगवः जानकी चापि तच छरुत्वा विस्मयं परमं गता 11 ततः सा वक्रकेशान्ता सुकेशी केशसंवृतम उन्नम्य वदनं भीरुः शिंशपावृक्षम ऐक्षत 12 सा तिर्यग ऊर्ध्वं च तथाप्य अधस्तान; निरीक्षमाणा तम अचिन्त्य बुद्धिम ददर्श पिङ्गाधिपतेर अमात्यं; वातात्मजं सूर्यम इवॊदयस्थम |