Book 7
Chapter 50
|
1
tathā saṃcoditaḥ sūto lakṣmaṇena mahātmanā tad vākyam ṛṣiṇā proktaṃ vyāhartum upacakrame 2 purā nāmnā hi durvāsā atreḥ putro mahāmuniḥ vasiṣṭhasyāśrame puṇye sa vārṣikyam uvāsa ha 3 tam āśramaṃ mahātejāḥ pitā te sumahāyaśāḥ purodhasaṃ mahātmānaṃ didṛkṣur agamat svayam 4 sa dṛṣṭvā sūryasaṃkāśaṃ jvalantam iva tejasā upaviṣṭaṃ vasiṣṭhasya savye pārśve mahāmunim tau munī tāpasa śreṣṭhau vinītas tv abhyavādayat 5 sa tābhyāṃ pūjito rājā svāgatenāsanena ca pādyena phalamūlaiś ca so 'py āste munibhiḥ saha 6 teṣāṃ tatropaviṣṭānāṃ tās tāḥ sumadhurāḥ kathāḥ babhūvuḥ paramarṣīṇāṃ madhyādityagate 'hani 7 tataḥ kathāyāṃ kasyāṃ cit prāñjaliḥ pragraho nṛpaḥ uvāca taṃ mahātmānam atreḥ putraṃ tapodhanam 8 bhagavan kiṃ pramāṇena mama vaṃśo bhaviṣyati kimāyuś ca hi me rāmaḥ putrāś cānye kimāyuṣaḥ 9 rāmasya ca sutā ye syus teṣām āyuḥ kiyad bhavet kāmyayā bhagavan brūhi vaṃśasyāsya gatiṃ mama 10 tac chrutvā vyāhṛtaṃ vākyaṃ rājño daśarathasya tu durvāsāḥ sumahātejā vyāhartum upacakrame 11 ayodhyāyāḥ patī rāmo dīrghakālaṃ bhaviṣyati sukhinaś ca samṛddhāś ca bhaviṣyanty asya cānujāḥ 12 kasmiṃś cit karaṇe tvāṃ ca maithilīṃ ca yaśasvinīm saṃtyajiṣyati dharmātmā kālena mahatā kila 13 daśavarṣasahasraṇi daśavarṣaśatāni ca rāmo rājyam upāsitvā brahmalokaṃ gamiṣyati 14 samṛddhair hayamedhaiś ca iṣṭvā parapuraṃjayaḥ rājavaṃśāṃś ca kākutstho bahūn saṃsthāpayiṣyati 15 sa sarvam akhilaṃ rājño vaṃśasyāsya gatāgatam ākhyāya sumahātejās tūṣṇīm āsīn mahādyutiḥ 16 tūṣṇīṃbhūte munau tasmin rājā daśarathas tadā abhivādya mahātmānau punar āyāt purottamam 17 etad vaco mayā tatra muninā vyāhṛtaṃ purā śrutaṃ hṛdi ca nikṣiptaṃ nānyathā tad bhaviṣyati 18 evaṃgate na saṃtāpaṃ gantum arhasi rāghava sītārthe rāghavārthe vā dṛḍho bhava narottama 19 tac chrutvā vyāhṛtaṃ vākyaṃ sūtasya paramādbhutam praharṣam atulaṃ lebhe sādhu sādhv iti cābravīt 20 tayoḥ saṃvadator evaṃ sūtalakṣmaṇayoḥ pathi astam arko gato vāsaṃ gomatyāṃ tāv athoṣatuḥ |
1
तथा संचॊदितः सूतॊ लक्ष्मणेन महात्मना तद वाक्यम ऋषिणा परॊक्तं वयाहर्तुम उपचक्रमे 2 पुरा नाम्ना हि दुर्वासा अत्रेः पुत्रॊ महामुनिः वसिष्ठस्याश्रमे पुण्ये स वार्षिक्यम उवास ह 3 तम आश्रमं महातेजाः पिता ते सुमहायशाः पुरॊधसं महात्मानं दिदृक्षुर अगमत सवयम 4 स दृष्ट्वा सूर्यसंकाशं जवलन्तम इव तेजसा उपविष्टं वसिष्ठस्य सव्ये पार्श्वे महामुनिम तौ मुनी तापस शरेष्ठौ विनीतस तव अभ्यवादयत 5 स ताभ्यां पूजितॊ राजा सवागतेनासनेन च पाद्येन फलमूलैश च सॊ ऽपय आस्ते मुनिभिः सह 6 तेषां तत्रॊपविष्टानां तास ताः सुमधुराः कथाः बभूवुः परमर्षीणां मध्यादित्यगते ऽहनि 7 ततः कथायां कस्यां चित पराञ्जलिः परग्रहॊ नृपः उवाच तं महात्मानम अत्रेः पुत्रं तपॊधनम 8 भगवन किं परमाणेन मम वंशॊ भविष्यति किमायुश च हि मे रामः पुत्राश चान्ये किमायुषः 9 रामस्य च सुता ये सयुस तेषाम आयुः कियद भवेत काम्यया भगवन बरूहि वंशस्यास्य गतिं मम 10 तच छरुत्वा वयाहृतं वाक्यं राज्ञॊ दशरथस्य तु दुर्वासाः सुमहातेजा वयाहर्तुम उपचक्रमे 11 अयॊध्यायाः पती रामॊ दीर्घकालं भविष्यति सुखिनश च समृद्धाश च भविष्यन्त्य अस्य चानुजाः 12 कस्मिंश चित करणे तवां च मैथिलीं च यशस्विनीम संत्यजिष्यति धर्मात्मा कालेन महता किल 13 दशवर्षसहस्रणि दशवर्षशतानि च रामॊ राज्यम उपासित्वा बरह्मलॊकं गमिष्यति 14 समृद्धैर हयमेधैश च इष्ट्वा परपुरंजयः राजवंशांश च काकुत्स्थॊ बहून संस्थापयिष्यति 15 स सर्वम अखिलं राज्ञॊ वंशस्यास्य गतागतम आख्याय सुमहातेजास तूष्णीम आसीन महाद्युतिः 16 तूष्णींभूते मुनौ तस्मिन राजा दशरथस तदा अभिवाद्य महात्मानौ पुनर आयात पुरॊत्तमम 17 एतद वचॊ मया तत्र मुनिना वयाहृतं पुरा शरुतं हृदि च निक्षिप्तं नान्यथा तद भविष्यति 18 एवंगते न संतापं गन्तुम अर्हसि राघव सीतार्थे राघवार्थे वा दृढॊ भव नरॊत्तम 19 तच छरुत्वा वयाहृतं वाक्यं सूतस्य परमाद्भुतम परहर्षम अतुलं लेभे साधु साध्व इति चाब्रवीत 20 तयॊः संवदतॊर एवं सूतलक्ष्मणयॊः पथि अस्तम अर्कॊ गतॊ वासं गॊमत्यां ताव अथॊषतुः |