Book 7
Chapter 37
|
1
vimṛśya ca tato rāmo vayasyam akutobhayam pratardanaṃ kāśipatiṃ pariṣvajyedam abravīt 2 darśitā bhavatā prītir darśitaṃ sauhṛdaṃ param udyogaś ca kṛto rājan bharatena tvayā saha 3 tad bhavān adya kāśeyīṃ purīṃ vārāṇasīṃ vraja ramaṇīyāṃ tvayā guptāṃ suprākārāṃ sutoraṇām 4 etāvad uktvā utthāya kākutsthaḥ paramāsanāt paryaṣvajata dharmātmā nirantaram urogatam 5 visṛjya taṃ vayasyaṃ sa svāgatān pṛthivīpatīn prahasan rāghavo vākyam uvāca madhurākṣaram 6 bhavatāṃ prītir avyagrā tejasā parirakṣitā dharmaś ca niyato nityaṃ satyaṃ ca bhavatāṃ sadā 7 yuṣmākaṃ ca prabhāvena tejasā ca mahātmanām hato durātmā durbuddhī rāvaṇo rākṣasādhipaḥ 8 hetumātram ahaṃ tatra bhavatāṃ tejasāṃ hataḥ rāvaṇaḥ sagaṇo yuddhe saputraḥ sahabāndhavaḥ 9 bhavantaś ca samānītā bharatena mahātmanā śrutvā janakarājasya kānane tanayāṃ hṛtām 10 udyuktānāṃ ca sarveṣāṃ pārthivānāṃ mahātmanām kālo hy atītaḥ sumahān gamane rocatāṃ matiḥ 11 pratyūcus taṃ ca rājāno harṣeṇa mahatānvitāḥ diṣṭyā tvaṃ vijayī rāma rājyaṃ cāpi pratiṣṭhitam 12 diṣṭyā pratyāhṛtā sītā diṣṭyā śatruḥ parājitaḥ eṣa naḥ paramaḥ kāma eṣā naḥ kīrtir uttamā 13 yat tvāṃ vijayinaṃ rāma paśyāmo hataśātravam upapannaṃ ca kākutstha yat tvam asmān praśaṃsasi 14 praśaṃsārhā hi jānanti praśaṃsāṃ vaktum īdṛśīm āpṛcchāmo gamiṣyāmo hṛdistho naḥ sadā bhavān 15 bhavec ca te mahārāja prītir asmāsu nityadā |
1
विमृश्य च ततॊ रामॊ वयस्यम अकुतॊभयम परतर्दनं काशिपतिं परिष्वज्येदम अब्रवीत 2 दर्शिता भवता परीतिर दर्शितं सौहृदं परम उद्यॊगश च कृतॊ राजन भरतेन तवया सह 3 तद भवान अद्य काशेयीं पुरीं वाराणसीं वरज रमणीयां तवया गुप्तां सुप्राकारां सुतॊरणाम 4 एतावद उक्त्वा उत्थाय काकुत्स्थः परमासनात पर्यष्वजत धर्मात्मा निरन्तरम उरॊगतम 5 विसृज्य तं वयस्यं स सवागतान पृथिवीपतीन परहसन राघवॊ वाक्यम उवाच मधुराक्षरम 6 भवतां परीतिर अव्यग्रा तेजसा परिरक्षिता धर्मश च नियतॊ नित्यं सत्यं च भवतां सदा 7 युष्माकं च परभावेन तेजसा च महात्मनाम हतॊ दुरात्मा दुर्बुद्धी रावणॊ राक्षसाधिपः 8 हेतुमात्रम अहं तत्र भवतां तेजसां हतः रावणः सगणॊ युद्धे सपुत्रः सहबान्धवः 9 भवन्तश च समानीता भरतेन महात्मना शरुत्वा जनकराजस्य कानने तनयां हृताम 10 उद्युक्तानां च सर्वेषां पार्थिवानां महात्मनाम कालॊ हय अतीतः सुमहान गमने रॊचतां मतिः 11 परत्यूचुस तं च राजानॊ हर्षेण महतान्विताः दिष्ट्या तवं विजयी राम राज्यं चापि परतिष्ठितम 12 दिष्ट्या परत्याहृता सीता दिष्ट्या शत्रुः पराजितः एष नः परमः काम एषा नः कीर्तिर उत्तमा 13 यत तवां विजयिनं राम पश्यामॊ हतशात्रवम उपपन्नं च काकुत्स्थ यत तवम अस्मान परशंससि 14 परशंसार्हा हि जानन्ति परशंसां वक्तुम ईदृशीम आपृच्छामॊ गमिष्यामॊ हृदिस्थॊ नः सदा भवान 15 भवेच च ते महाराज परीतिर अस्मासु नित्यदा |